ya

Cam kenarına bırakılmış, ikinci bir boş bardağı fark etti; etrafında ne kaşığı, ne de tabağı olan... Emindi, hiç bir bardağı, tepsiye yalnız koymazdı... Olduğu gibi bıraktı, toplamadı; dokunmadı bile hiçbir şeye... Açık bir çay doldurdu, iki kaşık şeker attı, sola karıştırdı çayını, kenara koydu kaşığını. Camın kenarına bırakılmış bardağın soluna çekip bir sandalye, oturdu, bi yudum aldı çayından... Camı açtı, sevdiği sözü hatırladı birden; ğöğün yüzüne bakmak, yerin yüzüne bakmak birdir oğul! Kapıya çevirdi yüzünü, bir süre baktı, doğruldu yerinden sonra, yöneldi kapıya...

Rabbim dedi, ya olmasaydın...