Aradan o kadar zaman geçti ki, 13-14 yaşlarındaydım sanırım ( dile kolay, çeyrek asır geçmiş, aslında 25 yıl da diyebilirdim, ama, asır deyince, daha bir havalı oluyor), hemen yanı başımızdaki caminin merdivenlerinde durup, göğün yüzüne baktığımı hatırlıyorum, yatsı namazını eda etmiştim, gecenin siyah, yıldızsız olduğunu, havanın soğuk olmadığını, hatırlıyorum, biraz belli belirsiz olsa da. Hani bir rüyadan uyanır, hatırlamakta zorlanır ya insan, işte o misal.
O 'hal', o 'his', aklımdan çıkmıyor ama! Çok özlüyorum... Merdivendeki o çocuğu, çok özlüyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder