Geçen gün, idman dönüşü, ilkokul arkadaşlarımdan biri ile karşılaştık. Önce o tanıdı beni, dikkatli bakınca ben de onu. Ne de olsa, dile kolay, otuz yıl! Ayak üstü bir kaç dakikalık neşeli ve keyifli sohbet, nasılsın, iş güç, çoluk çocuk, telefon numaraları alındı verildi vs... Müsait değildi, taşınmış mahalleden, yine uğrarsa, çay içmek üzere buluşacağız inşallah.
İlginç olan, fark ettiğim şeydi. Biraz düşününce, ilkokul günlerimin bıraktığı izin, daha derin olduğunu anladım. Orta okul, lise, üniversite günleri ve arkadaşları bir anda değersizleşti, ilkokul günlerimin yanında.
Aradan otuz yıl geçti oysa ve bir çoğunun yüzü yok hala hafızamda. Ama, özlemek değil de, daha derin olan bu bağı, tanımlamakta zorlanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder