Birinin evinin yandığını görünce, bir şekilde yardım edersin değil mi?
Elbette.
Ha işte onu, birinin canının yandığını görünce yapamazsın, kimse yapamaz. Şimdi anladın mı, kendini neden yalnız hissettiğini!
Bu: acımasız.
Bu: gerçek.
Böyle, nasıl yaşayabilir insan?
Bunu bilerek, kabullenerek: güle oynaya değil, yana yana yani...
Oturabilir miyim biraz?
Elbette, çekin bir sandalye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder